تعیین شیوع آمیلوئیدوز در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید طول کشیده با روش آسپیراسیون نسج چربی

زمینه و هدف: آمیلوئیدوز ثانویه(واکنشی) یک عارضه دیررس و مهم در بیماران التهاب مزمن مانند آرتریت روماتوئید می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین شیوع آمیلوئیدوز ثانویه در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید(ra) و بررسی ویژگی های بالینی و آزمایشگاهی همراه می باشد. روش بررسی: مطالعه انجام شده به صورت مقطعی(cross sectional) بود. 220 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید به مدت حداقل 5 سال، مراجعه کننده به دو درمانگاه روماتولوژی، طی سال های 1380 تا 1382 انتخاب شدند(167 زن و 53 مرد). آسپیراسیون نسج چربی شکمی انجام شد و نمونه ها بعد از رنگ آمیزی congo-red، تحت نور پلاریزه(به منظور بررسی نور سبز) مشاهده شدند. مشخصات بالینی آزمایشگاهی بیماران نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها توسط آزمون های t و کای دو(chi-square) و نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: رسوب آمیلوئید در 11 بیمار(5%) به روش آسپیراسیون نسج چربی مثبت بود که همگی 1+ رسوب آمیلوئید نشان دادند. از نظر مشخصات مهم بالینی، 7 بیمار(64%) یبوست و 6 بیمار(55%) پروتئینوری داشتند. نتیجه گیری: این دسته از بیماران ایرانی مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به دو درمانگاه روماتولوژی، شیوع پایینی از رسوب آمیلوئید داشتند که حدوداً نیمی از آن ها تحت بالینی بودند. مطالعات پی گیری برای تحقیق در مورد این که آیا این آمیلوئید تحت بالینی به آمیلوئیدوز بالینی تبدیل می شود یا خیر، لازم است.